абу́х, ✂, м.

Тупая патоўшчаная частка вострай прылады (звычайна сякеры), процілеглая лязу.

  • Удар абухом.
  • Тупы як а. (пра някемлівага чалавека; разм.).
  • Падвесці пад а. (загубіць; разм.).
  • Як абухом па галаве (уразіць раптоўна непрыемнай весткай; разм.).

|| памянш. абушок, ✂.

|| прым. абуховы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)