Verbum

абтачы́ць​², ✂; зак.

Абгрызці, аб’есці з усіх бакоў (пра чарвей, насякомых).

• Чарвякі абтачылі ўсю кару.

|| незак. абточваць, ✂.

абто́чны, ✂.

Прызначаны для абточкі.

• А. станок.

абтрапа́цца, ✂; зак.

1. Ачысціць сябе ад чаго-н.

   • А. ад снегу.

2. Ачысціцца ад кастрыцы (пра лён, пяньку).

3. У выніку доўгай носкі падрацца, абабіцца па краях.

   • Гарнітур мой зусім абтрапаўся.

абтрапа́ць, ✂; зак.

1. Абабіць, стрэсці што-н. з чаго-н.

   • А. пыл з адзення.

2. Ачысціць трапаннем (лён, пяньку).

   • А. валакно.

3. Падраць, абабіць, абнасіць па краях (пра вопратку).

   • А. рукавы.

абтрэ́сці, ✂; зак.

Тое, што і атрэсці.

|| незак. абтрасаць, ✂.

абтрэ́сціся, ✂; зак.

Тое, што і атрэсціся.

|| незак. абтрасацца, ✂.

абту́хнуць, ✂; зак.

Тое, што і атухнуць.

|| незак. абтухаць, ✂.

абты́каць, ✂; зак. (разм.).

Натыкаць вакол чаго-н.

• А. градку калочкамі.

|| незак. абтыкаць, ✂.

абтынкава́ць, ✂; зак.

Тое, што і атынкаваць.

• А. сцены дома.

|| незак. абтынкоўваць, ✂.

|| наз. абтынкоўванне, ✂.

абуджа́льны, ✂.

Які абуджае да чаго-н.

• А. заклік.