Verbum

адбо́й, ✂, м.

1. гл. адбіць.

2. Сігнал (першапачаткова барабанны), які апавяшчае аб заканчэнні чаго-н.

   • Біць (даць) адбой (таксама перан. адмаўляцца ад свайго рашэння, думкі).
   • А. паветранай трывогі.

◊

• Адбою няма (не будзе) ад каго-чаго (разм.) — вельмі многа каго-, чаго-н.

адбо́йны, ✂.

Які служыць для адбівання чаго-н.

• А. малаток.

адбо́йшчык, ✂, м.

Горнарабочы, які пры дапамозе адбойнага малатка аддзяляе кавалкі карысных выкапняў ад масіву.

адбо́р, ✂, м.

1. гл. адабраць ​¹.

2. Вылучэнне каго-, чаго-н. з якога-н. асяроддзя.

   • Натуральны а. (выжыванне найбольш прыстасаваных, моцных арганізмаў; спец.).

адбо́рачны, ✂.

Які служыць для адбору каго-, чаго-н.

• Адборачная камісія.
• Адборачныя спаборніцтвы (спартыўныя спаборніцтвы для адбору мацнейшых спартсменаў).

адбо́рны, ✂.

1. Адабраны, лепшы па якасці.

   • Адборная бульба.

2. Вельмі грубы, непрыстойны.

   • За сцяной чулася адборная лаянка.

адбрадзі́ць, ✂; зак. (разм.).

Правесці мяжу на сенакосе, адмежаваць.

|| незак. адброджваць, ✂.

адбраха́цца, ✂; зак. (разм.).

Сварачыся, спрачаючыся, адказаць на папрокі, нападкі.

|| незак. адбрэхвацца, ✂.

адбрыка́цца, ✂; зак. (разм.).

1. Брыкаючыся, адбіцца ад каго-, чаго-н., аддаліць ад сябе.

2. перан. Пазбавіцца ад чаго-н. непажаданага (разм.).

   • А. ад даручэння.

|| незак. адбрыквацца, ✂.

адбры́ць, ✂; зак. (разм.).

Рэзка або абразліва адказаць каму-н., адмаўляючы ў чым-н. або лаячыся.

|| незак. адбрываць, ✂.