Verbum

адсту́каць, ✂; зак. (разм.).

1. Выканаць, зрабіць, стукаючы па чым-н.

   • А. такт.
   • А. заяву на машынцы (надрукаваць).

2. Стукаючы, пашкодзіць.

   • А. сабе ўсе пальцы.

|| незак. адстукваць, ✂.

адступа́льны, ✂.

Які носіць характар адступлення, звязаны з адступленнем.

• А. манеўр.

адступі́цца, ✂; зак. (разм.).

1. Адмовіцца ад чаго-н., перастаць адстойваць што-н.

   • А. ад сваіх намераў.

2. Перастаць мець зносіны з кім-н., адвярнуцца ад каго-н.

   • Не адступіцеся ад маіх дзяцей!

|| незак. адступацца, ✂.

адступі́ць, ✂; зак.

1. Адысці, аддаліцца ад каго-, чаго-н.

   • А. улева на два крокі.
   • Хвароба адступіла (перан.).

2. Адысці назад пад націскам праціўніка.

   • Адступілі з баямі.
   • А. перад цяжкасцямі (перан.).

3. Перанесці ўвагу з асноўнага на другараднае.

   • Аўтар адступіў ад тэмы.

4. Перастаць прытрымлівацца чаго-н.

   • А. ад старых звычаяў.

5. Зрабіць водступ на паперы, пішучы ці друкуючы што-н.

   • А. ад краю.

6. ад чаго і без дапаўнення. Адмовіцца ад свайго намеру, сваіх планаў.

   • Ён не адступіць ад свайго.

|| незак. адступаць, ✂.

|| наз. адступленне, ✂.

адступле́нне, ✂, н.

1. гл. адступіць.

2. Адхіленне ад асноўнай тэмы.

   • Лірычнае а. ў літаратурным творы.

адсту́пнік, ✂.

Чалавек, які адступіўся, адрокся ад ранейшых перакананняў.

|| ж. адступніца, ✂.

|| прым. адступніцкі, ✂.

адсту́пніцтва, ✂, н.

Паводзіны, спосаб дзеяння адступніка.

адступны́, ✂ (уст.).

Які даецца каму-н. за згоду адмовіцца, адступіцца ад каго-, чаго-н.

• Адступныя грошы.
• Сто тысяч рублёў адступнога (наз.).

адсу́нуцца, ✂; зак.

Сунучыся, перамясціцца на невялікую адлегласць.

• А. ад акна.

|| незак. адсоўвацца, ✂.

адсу́нуць, ✂; зак.

1. Сунучыся, перамясціць на невялікую адлегласць.

   • А. стол ад акна.

2. Адчыняючы што-н., адвесці ўбок.

   • А. засаўку.

|| незак. адсоўваць, ✂.