Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

аднаскладо́вы, .

Які змяшчае ў сабе адзін склад.

  • Аднаскладовае слова.

|| наз. аднаскладовасць, .

аднаспа́льны, .

Прызначаны для спання аднаго чалавека.

  • А. ложак.

аднаста́йны, .

  1. Заўсёды такі самы, аднолькавы.

    • Аднастайная прырода.
    • Аднастайныя ўражанні.
  2. Манатонны.

    • А. шум пушчы.
  3. Аднародны паводле складу, будовы.

    • Аднастайная структура глебы.
  4. Падобны адзін на адзін, зроблены на адзін узор.

    • Шэрыя аднастайныя будынкі.

|| наз. аднастайнасць, .

аднаство́льны, .

З адным ствалом.

  • Аднаствольнае ружжо.

аднасяльча́нін, , м.

Тое, што і аднаселец.

|| ж. аднасяльчанка, .

аднато́мнік, , м.

Аднатомнае выданне.

  • А. твораў Янкі Купалы.

аднато́мны, .

У адным томе.

  • А. слоўнік.

аднато́нны1 прым.

  1. Аднастайны паводле тону, гучання; манатонны.

    • Аднатонная песня.
  2. Аднаколерны.

    • А. стэп.

|| наз. аднатоннасць, .

аднато́нны2 прым.

Разлічаны на перавозку адной тоны грузу.

  • А. грузавік.

аднатыпо́вы, і аднаты́пны, .

Аднаго ці падобнага тыпу.

  • Аднатыповыя вобразы.
  • Аднатыпныя машыны.

|| наз. аднатыповасць, і аднатыпнасць, .