Verbum

абма́цаць, ✂; зак.

1. Памацаць з усіх бакоў з мэтай агляду.

   • Доктар абмацаў хворага.

2. перан. Знайсці, намацаць, выявіць, шукаючы.

   • А. яблыкі ў торбе.
   • Бяда, калі абмацаюць бандыты.

|| незак. абмацваць, ✂.

абмачы́ць, ✂; зак.

Зрабіць мокрым, намачыць.

• Дождж абмачыў усяго да нітачкі.

|| незак. абмочваць, ✂.

|| звар. абмачыцца, ✂.

|| незак. абмочвацца, ✂.

абмежава́льнік, ✂, м. (спец.).

Прыстасаванне, якое абмяжоўвае дзеянне чаго-н.

• А. хуткасці.
• Сашнікі сеялак забяспечаны абмежавальнікамі глыбіні.

абмежава́льны, ✂.

Які прадугледжвае абмежаванне; накіраваны на абмежаванне.

• Абмежавальныя меры.

абмежава́нне, ✂, н.

1. гл. абмежаваць.

2. Правіла, якое абмяжоўвае пэўныя дзеянні, ставіць каго-, што-н. у пэўныя рамкі.

   • А. ў выкарыстанні выбуховых рэчываў.

абмежава́ны, ✂.

1. Нязначны, невялікі.

   • Абмежаваныя грашовыя сродкі.

2. перан. Пра чалавека: неразвіты, недалёкі, адсталы.

   • А. чалавек.

|| наз. абмежаванасць, ✂.

абмежава́цца, ✂; зак.

Не пайсці ў сваіх дзеяннях далей чаго-н., задаволіцца чым-н.

• А. дасягнутым.

|| незак. абмяжоўвацца, ✂.

абмежава́ць, ✂; зак.

Паставіць у пэўныя рамкі, межы; звузіць чыю-н. сферу дзейнасці.

• А. дакладчыка рэгламентам.
• А. права ўвозу.

|| незак. абмяжоўваць, ✂.

|| наз. абмежаванне, ✂.

абме́жак, ✂, м.

Тое, што і узмежак.

абме́н, ✂, м.

1. гл. абмяняць, -цца.

2. У эканоміцы: працэс руху тавараў як форма размеркавання вырабленых грамадствам каштоўнасцей.

○

• Абмен рэчываў — сукупнасць працэсаў, якія адбываюцца ў арганізме пры засваенні ежы.