абмежава́льнік, ✂, м. (спец.).

Прыстасаванне, якое абмяжоўвае дзеянне чаго-н.

  • А. хуткасці.
  • Сашнікі сеялак забяспечаны абмежавальнікамі глыбіні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)