Verbum

аблягчы́ць, ✂; зак.

1. Зрабіць лягчэйшым, вызваліць ад лішняга грузу.

   • А. лодку.

2. Спрасціць, зрабіць прасцей і лягчэй.

   • А. канструкцыю самалёта.

3. Зрабіць менш цяжкім.

   • А. працу.
   • А. сваё становішча.

4. Супакоіць, утаймаваць пакуты.

   • А. боль.

|| незак. аблягчаць, ✂.

аблягчэ́нне, ✂, н.

1. гл. аблягчыць.

2. Стан лёгкасці, вызвалення ад чаго-н.

   • Адчуць а. з выплатай падатку.

аблямава́ць, ✂; зак.

1. Абшыць па краях палоскай з іншага матэрыялу.

   • А. рукавы сукенкі.

2. перан. Акружыць што-н., размясціцца вакол чаго-н.

   • Алешнік прыгожа аблямаваў берагі возера.

|| незак. аблямоўваць, ✂.

|| наз. аблямоўка, ✂ і аблямоўванне, ✂.

аблямо́ўка, ✂, ж.

1. гл. аблямаваць.

2. Матэрыял, якім аблямоўваюць; тое, што паласой акружае па краях што-н.

   • Рукавы з футравай аблямоўкай.

|| прым. аблямовачны, ✂.

абля́пацца, ✂; зак. (разм.).

Апырскацца; запэцкаць сябе чым-небудзь.

• А. граззю.

абля́паць, ✂; зак. (разм.).

Апырскаць, запэцкаць чым-н.

• А. боты граззю.

|| незак. абляпваць, ✂.

абляпі́ха, ✂, ж.

Высокая калючая кустовая расліна з ядомымі кіславатымі ягадамі, а таксама самі ягады.

• Варэнне з абляпіхі.

|| прым. абляпіхавы, ✂.

• А. алей.

абляпі́цца, ✂; зак. (разм.).

Абляпіць сябе чым-н.

• А. гарчычнікамі.

|| незак. аблеплівацца, ✂.

абляпі́ць, ✂; зак.

1. Прыліпнуць з усіх бакоў да каго-, чаго-н.

   • Гліна абляпіла чаравікі.
   • Мурашкі абляпілі цукар (перан. населі кругом).

2. Наклейваючы, пакрыць чым-н.

   • А. сцены афішамі.

|| незак. аблепліваць, ✂.

аблясі́ць, ✂; зак. (спец.).

Засадзіць лесам якую-н. плошчу, мясцовасць.

• А. стэпы.

|| наз. аблясенне, ✂.