Verbum

адна́дзіць, ✂; зак. (разм.).

Адвучыць ад якой-н. прывычкі ці хаджэння да каго-н. або куды-н.

• А. ад курэння.
• А. надакучлівага госця.

|| незак. аднаджваць, ✂.

аднадо́льны, ✂, (спец.).

Пра расліны: які мае адну семядолю.

аднадо́мны, ✂, (спец.).

Пра расліны: якія маюць кветкі абодвух полаў, песцікавыя і тычынкавыя, на адным каліве.

|| наз. аднадомнасць, ✂.

аднаду́мец, ✂, м.

Чалавек аднолькавых з кім-н. думак, поглядаў і перакананняў; аднамыснік.

аднаду́мнасць, ✂, ж. (кніжн.).

Аднолькавы з кім-н. склад думак.

аднаду́мнік, ✂, м.

Тое, што і аднадумец.

аднаду́мства, ✂, н.

Тое, што і аднадумнасць.

аднаду́шнасць, ✂, ж.

Поўнае адзінства думак, пачуццяў, поўная згода ў дзеяннях.

• А. народаў у барацьбе за мір.

аднаду́шны, ✂.

Які выказваецца і прымаецца ўсімі згодна, дружна.

• Аднадушнае рашэнне.
• Прагаласавалі за мір аднадушна (прысл.).

аднаду́шша, ✂, н.

Тое, што і аднадушнасць.