адна́дзіць, ✂; зак. (разм.).

Адвучыць ад якой-н. прывычкі ці хаджэння да каго-н. або куды-н.

  • А. ад курэння.
  • А. надакучлівага госця.

|| незак. аднаджваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)