Verbum

аддзялі́ць, ✂; зак.

1. Раз’яднаць, адняць частку ад цэлага або што-н., што знаходзіцца ў злучэнні з чым-н.

   • А. старыя кнігі ад новых.
   • А. тлушч ад малака.

2. Выдзеліць каму-н. частку, долю з агульнай гаспадаркі, адасобіць, даць магчымасць весці самастойную гаспадарку (уст.).

   • А. сыноў.

|| незак. аддзяляць, ✂.

|| наз. аддзяленне, ✂.

аддзяля́льны, ✂, (спец.).

Які служыць для аддзялення чаго-н. ад другога.

• А. шчыт.

аддзяўба́ць, ✂; зак.

Тое, што і аддзяўбці.

|| незак. аддзёўбваць, ✂.

аддзяўбці́, ✂; зак.

1. Дзеўбучы, аддзяліць (пра птушак).

2. Аддзяліць дзяўбаннем.

   • А. кавалак лёду.

|| незак. аддзёўбваць, ✂.

аддзя́чыць, ✂; зак.

Тое, што і аддзякаваць.

• А. за паслугу.

аддрукава́ць, ✂; зак.

Тое, што і надрукаваць.

• А. тыраж кнігі.

|| незак. аддрукоўваць, ✂.

адду́ха, ✂, ж. (разм.).

1. Кароткі перапынак для адпачынку.

   • Працавалі без аддухі.

2. Тое, што і аддушына (у 2 знач.).

адду́шнік, ✂, м.

Тое, што і аддушына (у 1 знач.).

адду́шына, ✂, ж.

1. Адтуліна для выхаду паветра, дыму і пад.

   • А. ў печы.

2. перан. Тое, што дае выхад чаму-н. (пачуццям, настрою і пад.).

   • Знайсці аддушыну ў гутарках з блізкім чалавекам.

адды́мны, ✂.

Такі, які можна зняць, адняць, аддзяліць.

• Аддымныя дзверцы.