Verbum

аддзе́лка, ✂, ж.

1. Наданне якога-н. пэўнага выгляду (шляхам рамонту, апрацоўкі, аздаблення і пад.).

   • А. кватэры.

2. Тое, што служыць упрыгожаннем, аздобай чаго-н.

   • Карункавая а.

|| прым. аддзелачны, ✂.

• Аддзелачныя работы.

аддзе́рці, ✂; зак.

Тое, што і ададраць.

|| незак. аддзіраць, ✂.

аддзеясло́ўны, ✂.

У граматыцы: утвораны ад дзеяслова.

• А. назоўнік.

аддзіма́ць, ✂; незак.

Дзьмучы, подыхам адносіць, адганяць назад ці ўбок.

• А. пару ад сподачка.

аддзьмуць, ✂; зак.

Дзьмучы, аддаліць, перамясціць што-н.

аддзяжу́рыць, ✂; зак.

1. Закончыць дзяжурства.

2. Правесці на дзяжурстве некаторы час.

   • А. ноч.

|| незак. аддзяжурваць, ✂.

аддзя́ка, ✂, ж.

Адплата за дабро, за паслугу.

• У аддзяку падарыць сябру кнігу.

аддзя́каваць, ✂; зак.

Адплаціць, падзякаваць за паслугу.

• А. за дапамогу.

аддзяле́нне, ✂, н.

1. гл. аддзяліцца, -ць.

2. Тое, што і аддзел (у 1 знач.).

   • А. банка.
   • А. міліцыі.

3. Самастойная частка канцэрта, тэатральнага паказу.

   • Другое а. канцэрта.

4. Ніжэйшае вайсковае падраздзяленне, што ўваходзіць у склад узвода.

   • Камандзір аддзялення.

5. Асобная, адасобленая частка памяшкання, партфеля і пад.

   • А. ў бумажніку.

|| прым. аддзяленчы, ✂ і аддзялённы, ✂.

• Аддзяленчыя штаты.
• Аддзялённы камандзір.
• Загад аддзялённага (наз.).

аддзялі́цца, ✂; зак.

1. Адстаць, адарвацца і пад. ад цэлага, выдзеліцца.

   • А. ад натоўпу.
   • Мяса аддзялілася ад косці.

2. Стаць самастойным гаспадаром пасля падзелу маёмасці, адасобіцца (уст.).

   • Сын аддзяліўся аб бацькоў.

|| незак. аддзяляцца, ✂.

|| наз. аддзяленне, ✂.