Verbum

адве́сці, ✂; зак.

1. Ведучы, даставіць куды-н.

   • А. дзяцей дадому.

2. Ведучы, накіраваць убок.

   • А. ўбок.
   • А. ад спакусы (перан.).

3. Змяніць напрамак руху чаго-н., адхіліць што-н.

   • А. руку.
   • А. вочы.

4. перан. Адхіліць што-н. непрыдатнае, неадпаведнае.

   • А. кандыдатуру.
   • А. бяду.

5. Даць у чыё-н. распараджэнне, выдзеліць для якой-н. мэты.

   • А. залу для пасяджэнняў.
   • А. ўчастак пад сад.

6. Адлінеіць, адчарціць.

   • А. палі ў сшытку.

◊

• Адвесці душу (разм.) — падзяліцца з кім-н. тым, што набалела; задаволіць якое-н. моцнае жаданне.

• Вачэй не адвесці (разм. адабр.) — пра што-н. вельмі прыгожае, прывабнае.

|| незак. адводзіць, ✂.

|| наз. адвод, ✂ і адвядзенне, ✂.

адве́чны, ✂.

Спрадвечны; які існуе з даўніх часоў.

• Адвечныя балоты.
• Адвечная тайна.

|| наз. адвечнасць, ✂.

адве́яць, ✂; зак.

1. Выдаліць веяннем мякіну і пад. са збожжа.

   • А. шалупінне ад зерня.

2. Кончыць веяць.

|| незак. адвейваць, ✂.

адвёртка, ✂, ж.

Інструмент для закручвання і выкручвання шрубаў.

|| прым. адвёртачны, ✂.

адві́льваць, ✂; незак. (разм.).

Адмаўляцца, ухіляцца ад чаго-н.

• А. ад даручэнняў.

|| зак. адвільнуць, ✂.

|| наз. адвільванне, ✂.

адвісе́цца, ✂; зак. (разм.).

Павісеўшы разгладзіцца.

• Сукенка адвіселася.

адві́слы, ✂.

Які адвіс, апусціўся; абвіслы.

• Адвіслыя кішэні.
• Адвіслыя губы.

|| наз. адвісласць, ✂.

адві́снуць, ✂; зак.

Апусціцца, страціўшы пругкасць.

• Шчокі адвіслі.

|| незак. адвісаць, ✂.

адвіта́льны, ✂.

Развітальны, які бывае пры адвітанні.

• Адвітальныя поціскі рук.

адвіта́цца, ✂; зак.

Развітацца, абмяняцца адвітальнымі словамі, поціскам рук і пад.

• Госці адвіталіся і пайшлі.

|| незак. адвітвацца, ✂.

|| наз. адвітанне, ✂.