Verbum

адве́сці, ✂; зак.

1. Ведучы, даставіць куды-н.

   • А. дзяцей дадому.

2. Ведучы, накіраваць убок.

   • А. ўбок.
   • А. ад спакусы (перан.).

3. Змяніць напрамак руху чаго-н., адхіліць што-н.

   • А. руку.
   • А. вочы.

4. перан. Адхіліць што-н. непрыдатнае, неадпаведнае.

   • А. кандыдатуру.
   • А. бяду.

5. Даць у чыё-н. распараджэнне, выдзеліць для якой-н. мэты.

   • А. залу для пасяджэнняў.
   • А. ўчастак пад сад.

6. Адлінеіць, адчарціць.

   • А. палі ў сшытку.

◊

• Адвесці душу (разм.) — падзяліцца з кім-н. тым, што набалела; задаволіць якое-н. моцнае жаданне.

• Вачэй не адвесці (разм. адабр.) — пра што-н. вельмі прыгожае, прывабнае.

|| незак. адводзіць, ✂.

|| наз. адвод, ✂ і адвядзенне, ✂.