Verbum

адчапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.

Расчэпліваючы, аддзяліць.

А. вагон.

|| незак. адчэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае і адчапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. адчэ́пліванне, -я, н., адчапле́нне, -я, н. і адчэ́пка, -і, ДМ -пцы, ж.

адчапны́, -а́я, -о́е.

Такі, які можа быць адчэплены.

Адчапныя вагоны.

адчаранкава́ць гл. чаранкаваць.

адчарці́ць, -чарчу́, -чэ́рціш, -чэ́рціць; -чэ́рчаны; зак., што.

1. Аддзяліць рысай; адкрэсліць.

2. Скончыць чарціць.

|| незак. адчэ́рчваць, -аю, -аеш, -ае.

адча́яцца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; -а́йся; зак.

1. Паддацца адчаю, пасці духам, страціць надзею на што-н.

А. ў бядзе.

2. Адважыцца на што-н. смелае, рызыкоўнае.

А. на мужны ўчынак.

|| незак. адча́йвацца, -ваюся, -ваешся, -ваецца.

адчляні́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чле́ніцца; зак.

Аддзяліцца, вылучыцца з цэлага (пра асобныя часткі, члены чаго-н.).

|| незак. адчляня́цца, -я́ецца.

адчляні́ць, -чляню́, -чле́ніш, -чле́ніць; -чле́нены; зак., што.

Аддзяліць, вылучыць з цэлага асобныя часткі чаго-н.

|| незак. адчляня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. адчляне́нне, -я, н.

адчува́льны, -ая, -ае.

1. Які адчуваецца, здольны выклікаць адчуванне.

А. подых ветру.

2. Моцны, значны.

А. ўдар па ворагу.

Адчувальныя выдаткі.

|| наз. адчува́льнасць, -і, ж.

адчува́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Псіхічны працэс успрымання з’яў аб’ектыўнага свету пры іх уздзеянні на органы пачуццяў.

А. дотыку.

А. новага.

2. Перажыванне, уражанне, прадчуванне; успрыманне свядомасцю, разуменне; пазнаванне.

Паэтычнае а. свету.

А. рэчаіснасці.

адчува́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; незак. (кніжн.).

Быць у наяўнасці, мецца, перажывацца кім-н., адбівацца на кім-н.

Адчуваецца пахаладанне.

Адчуваецца патрэба адпачыць.