адцясні́ць, -цясню́, -цясні́ш, -цясні́ць; -цясні́м, -цесніце́, -цясня́ць; -це́снены; зак., каго-што (перан.).
Націскаючы, прымусіць адысці, адсунуцца.
А. праціўніка на другі бераг ракі.
А. саперніка
|| незак. адцясня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
адця́ць, адатну́, адатне́ш, адатне́; адатнём, адатняце́, адатну́ць; адатні́; адця́ты; зак., што.
Адсячы, адрэзаць.
А. палец.
Салдату адцяла (безас.) нагу.
|| незак. адціна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
адцячы́, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цячэ́, -цяку́ць; -цёк, -цякла́, -ло́; зак.
Сцячы, выцечы ў іншае месца.
Адцякла вада ў нізіну.
|| незак. адцяка́ць, -а́е.
|| наз. адто́к, -у, м. (спец.).
А. крыві.
адча́й, -ча́ю, м.
1. Стан крайняй безнадзейнасці, роспач.
Плакаць у адчаі.
2. Рашучасць, адвага, вялікая рызыка, безразважная храбрасць.
Усе дзівіліся адчаю і смеласці воінаў.
адча́йвацца гл. адчаяцца.
адча́йны, -ая, -ае.
1. Поўны адчаю; надзвычай цяжкі, роспачны, безвыходны.
А. крык.
Адчайнае становішча.
2. Рашучы, адважны, рызыкоўны, дзёрзкі.
А. чалавек.
|| наз. адча́йнасць, -і, ж.
адчака́ніць гл. чаканіць.
адчака́ньваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.
Тое, што і чаканіць (у 2 знач.).
А. словы.
А. крокі.
адча́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак.
1. што. Адвязаць (прычал; спец.).
А. канат.
2. Адплысці ад берага.
Ад берага адчаліў паром.
3. перан. Адправіцца, паехаць куды-н.
Заўтра ж адчалю ў Мінск.
|| незак. адча́льваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. адча́льванне, -я, н. (да 2 знач.) і адча́л, -у, м. (да 2 знач.).
адчапі́цца, -чаплю́ся, -чэ́пішся, -чэ́піцца; зак.
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Расчапіўшы, адцзяліцца ад чаго-н.
Адчапіўся вагон.
2. перан. Адысці, адстаць, адвязацца, перастаць дакучаць каму-н. (разм.).
Адчапіцеся вы ад дзіцяці!
3. перан. Пазбавіцца, вызваліцца ад каго-, чаго-н. дакучлівага, непрыемнага, ухіліцца ад выканання чаго-н. (разм.).
|| незак. адчэ́плівацца, -аюся, -аешся, -аецца і адчапля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.