Verbum

адту́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Дзірка, шчыліна, праход у чым-н.

А. ў сцяне.

адту́ль, прысл.

З таго месца, з таго боку.

А. вее ледзяны вецер.

адтыка́нне гл. адаткнуць.

адтыка́ць гл. адаткнуць.

адтынкава́ць гл. тынкаваць.

адтэрмінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., што.

1. Перанесці выкананне чаго-н. на больш позні тэрмін.

А. плацяжы.

2. Прадоўжыць тэрмін годнасці чаго-н.

А. камандзіроўку.

|| незак. адтэрміно́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адтэрміно́ўка, -і, ДМ -но́ўцы, мн. -і, -но́вак, ж.

адубе́лы, -ая, -ае (разм.).

1. Які адубеў, змёрз, загінуў.

2. Які стаў нягнуткім ад холаду; скарчанелы.

Адубелыя рукі.

3. Каляны, цвёрды ад вады, марозу.

А. плашч.

|| наз. адубе́ласць, -і, ж.

адубе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак. (разм.).

1. Змерзнуць на холадзе.

Адубеў на марозе.

2. Стаць нягнуткім, страціць адчувальнасць, здольнасць рухацца.

Рукі адубелі.

3. Памерці.

Можна а. у дарозе.

адубяне́лы, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і адубелы.

Адубянелая вопратка.

|| наз. адубяне́ласць, -і, ж.

адубяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак. (разм.).

Тое, што і адубець.

А. на холадзе.