Verbum

адсядзе́цца гл. адседзецца.

адсядзе́ць гл. адседзець.

адсялі́ць, -сялю́, -се́ліш, -се́ліць; -се́лены; зак., каго-што.

Аддзяліць, пасяліўшы на іншае месца.

А. сына ў новую хату.

|| незак. адсяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| звар. адсялі́цца, -сялю́ся, -се́лішся, -се́ліцца; незак. адсяля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. адсяле́нне, -я, н.

адсячы́ і адсе́кчы, -сяку́, -сячэ́ш, -сячэ́; -сячо́м, -сечаце́, -сяку́ць; -се́к, -кла; -сячы́; -се́чаны; зак.

1. што. Аддзяліць, ударыўшы чым-н. вострым.

А. сухую галіну.

2. перан., каго-што. Рашуча пазбавіцца чаго-н., парваць сувязь з кім-, чым-н.

А. ранейшыя прывычкі.

3. Сказаць, адказаць у рэзкай, катэгарычнай форме.

Не сказаў, а адсек: не буду!

|| незак. адсяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. адсяка́нне, -я, н.

|| наз. адсячэ́нне, -я, н.

А. артылерыйскі агонь.

◊

Даць галаву на адсячэнне — запэўніць у праўдзівасці чаго-н. (разм.).

|| прым. адсе́чны, -ая, -ае (спец.).