Verbum

абчы́сціцца, -чы́шчуся, -чы́сцішся, -чы́сціцца; зак.

Счысціць бруд, пыл з сябе, са сваёй вопраткі.

А. з дарогі.

|| незак. абчышча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

абчы́сціць, -чы́шчу, -чы́сціш, -чы́сціць; -чы́шчаны; зак.

1. каго-што. Зрабіць чыстым, ачысціць ад бруду, пылу і пад.

А. сцежку ад снегу.

2. што. Зняць налёт з паверхні чаго-н.

А. посуд.

3. што. Зняць скурку, лушпіны і пад.

А. апельсін.

А. бульбіну.

4. перан., каго-што. Абрабаваць, абакрасці, абабраць (разм.).

А. магазін.

|| незак. абчышча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

абшалёўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тое, што і шалёўка.

|| прым. абшалёвачны, -ая, -ае.

абшалява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак., што.

Абабіць, абшыць шалёўкай.

А. хату.

|| незак. абшалёўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абшалёўванне, -я, н.

абша́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

Неабсяжная прастора, разлегласць; участак вялікіх памераў.

А. зямлі нязмерны.

Абшары балот.

|| прым. абша́рны, -ая, -ае.

абша́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Уладальнік вялікіх абшараў зямлі; памешчык.

|| прым. абша́рніцкі, -ая, -ае.

абшарпа́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (разм.).

Той, хто ходзіць у абшарпаным адзенні, у рызманах.

абшарпа́ны, -ая, -ае.

Падраны, зношаны, абдзёрты, абабіты.

Абшарпанае паліто.

абшарпа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак. (разм.).

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Знасіцца, падрацца (пра адзенне).

Абшарпалася адзенне.

2. Абнасіцца, абадрацца (пра чалавека).

Абшарпаўся за лета.

абшарпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што (разм.).

1. Падраць носячы, знасіць.

А. паліто.

2. Падрапаць, нарабіць драпін на паверхні чаго-н. пры неасцярожным працяглым карыстанні.

А. лакіраваны стол.