абуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е;
Праводзіць ваенную падрыхтоўку.
||
||
абуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е;
Праводзіць ваенную падрыхтоўку.
||
||
абушо́к, -шка́,
1.
2. Ручны інструмент для абколвання пластоў ломкіх горных парод.
абфутрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны;
Абшыць футравінай што
||
абхадзі́ць, -хаджу́, -хо́дзіш, -хо́дзіць; -хо́джаны;
Ходзячы, пабываць усюды (у многіх месцах), абысці ўдоўж і ўпоперак.
абха́зы і абха́зцы, -аў,
Народ, які складае асноўнае, карэннае насельніцтва Абхазіі.
||
||
абхапі́ць, -хаплю́, -хо́піш, -хо́піць; -хо́плены;
1. Абняць (рукамі, лапамі
2.
3. Успрыняць цалкам што
4. Распаўсюдзіць сярод каго
5. Зрабіць абход праціўніка з флангаў з мэтай нанясення ўдару.
||
абхваста́ць, -хвашчу́, -хво́шчаш, -хво́шча; -хвашчы́; -хваста́ны;
Хвошчучы, абабіць.
||
абхва́т, -у,
1. Даўжыня па акружнасці, роўная адлегласці паміж распасцёртымі рукамі, якімі ахопліваецца што
2. Таўшчыня чаго
абхіну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты;
Тое, што і ахінуць.
||
абхітры́ць, -ру́, -ры́ш, -ры́ць; -ры́м, -рыце́, -ра́ць;
Перамагчы каго