Verbum

абструга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -ру́ганы і -руга́ны; зак., што.

Стругаючы, зрабіць гладкім.

А. дошку.

|| незак. абстру́гваць, -аю, -аеш, -ае.

абстру́кцыя, -і, ж. (кніжн.).

Дзеянне, адкрыта накіраванае на зрыў чаго-н., наўмысны зрыў у знак пратэсту якога-н. мерапрыемства шумам, выкрыкамі і пад.

Учыніць каму-н. абструкцыю.

|| прым. абструкцы́йны, -ая, -ае.

абстры́гчы гл. стрыгчы.

абстры́гчыся гл. стрыгчы.

абстрэ́л, -у, м.

Стральба па якой-н. цэлі.

Артылерыйскі а.

◊

Узяць (браць) пад абстрэл — рэзка крытыкаваць каго-н.

абступі́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -ту́піць; зак., каго-што.

Акружыць; ахапіць з усіх бакоў.

Дзеці абступілі казачніка.

Лазняк абступіў возера.

Горад абступілі высокія горы.

|| незак. абступа́ць, -а́е.

абсу́нуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нься; зак.

Тое, што і асунуцца.

|| незак. абсо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

абсу́нуць, -ну, -неш, -не; -су́нь; -нуты; зак., што.

Тое, што і асунуць.

|| незак. абсо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

абсу́рд, -у, М -дзе, м.

Недарэчнасць, бязглуздзіца.

Дайсці да абсурду.

абсу́рдны, -ая, -ае.

Недарэчны, бязглузды.

Абсурдная думка.

|| наз. абсу́рднасць, -і, ж. і абсу́рд, -у, М -дзе, м.