Verbum

сачы́ць², сачу́, со́чыш, со́чыць; незак.

1. Пра вадкасць: выцякаць па кроплі, струменьчыкам; цячы.

2. Здабываць што-н. з чаго-н.

С. мёд з сотаў.

|| наз. сачэ́нне, -я, н.

сачэ́нне¹ гл. сачыць¹.

сачэ́нне² гл. сачыць².

сашмаргну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -шмо́ргнуты; зак., што.

1. Шмаргнуўшы, сарваць што-н. або абарваць з паверхні.

С. колькі каласоў ячменю.

2. Шмаргануўшы, злучыць, сцягнуць што-н.

С. замок у куртцы.

С. матузамі капшук.

|| незак. сашмо́ргваць, -аю, -аеш, -ае.

сашмо́ргацца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -аецца; зак.

Сцерціся ад доўгага шморгання.

сашмо́ргаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак. што.

1. Шморгаючы, сарваць што-н. або абарваць з паверхні.

С. лісце з галля.

2. Сцерці частым шморганнем.

С. венік.

сашні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (спец.).

1. Частка сахі, плуга і некаторых іншых сельскагаспадарчых прылад — востры жалезны нарог, які падразае пласт зямлі знізу, праводзіць у глебе баразёнкі.

2. Шырокая стальная пласціна, прымацаваная да лафета, якая, упіраючыся ў зямлю, перашкаджае адкату гарматы пасля выстралу.

|| прым. сашніко́вы, -ая, -ае.

сашпілі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -шпі́ліцца; зак.

Злучыцца разам (шпількай і пад.).

|| незак. сашпі́львацца, -аецца.

|| наз. сашпі́льванне, -я, н.

сашрубава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; зак., што.

1. Злучыць, змацаваць шрубамі.

2. Сапсаваць частым зашрубоўваннем і расшрубоўваннем.

|| незак. сашрубо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. сашрубо́ўванне, -я, н.

саштурхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

Штурхнуўшы, зрушыць з месца.

С. камень з дарогі.

С. з моста ў рэчку (зверху ўніз).

|| незак. сашту́рхваць, -аю, -аеш, -ае і саштурхо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. сашту́рхванне, -я, н. і саштурхо́ўванне, -я, н.