Verbum

ссадзі́ць, ссаджу́, сса́дзіш, сса́дзіць; сса́джаны; зак., каго (што).

1. Дапамагчы сысці ўніз, зняць адкуль-н.

С. дзіця з канапы.

2. Даць магчымасць або прымусіць выйсці (з цягніка, аўтобуса і пад.).

С. на станцыі дзяцей.

С. безбілетніка.

|| незак. сса́джваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. сса́джванне, -я, н.

ссаць, ссу, ссеш, ссе; ссём, ссяце́, ссуць; ссі; незак., што.

1. Уцягваць у рот губамі і языком (што-н. вадкае).

С. малако.

2. Трымаючы што-н. у роце, рабіць смактальныя рухі.

С. соску.

С. лапу.

С. палец.

3. безас. Пра тупы, ныючы боль у жываце (ад голаду, хваробы і пад.).

|| наз. сса́нне, -я, н. (да 1—3 знач.); прым. сса́льны, -ая, -ае.

Ссальныя рухі.

ссе́кчы гл. ссячы.

ссе́сціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., сся́дзецца; зак.

1. Выпасці ў выглядзе асадку з раствору.

2. Пра тканіну, матэрыял: стаць карацейшым, збегчыся.

3. Стаць больш шчыльным, цвёрдым.

Снег ссеўся.

4. Вылучыць дробныя цвёрдыя часткі, камкі (пра малако).

Малако сселася.

|| незак. ссяда́цца, -а́ецца.

|| наз. ссяда́нне, -я, н. (да 2 знач.).

ссёрбаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што. (разм.).

Сёрбаючы, з’есці якую-н. вадкую страву; высербаць.

|| незак. ссёрбваць, -аю, -аеш, -ае.

ссіве́лы, -ая, -ае.

Які ссівеў (пра валасы).

Ссівелыя скроні.

С. чалавек.

Прыйшлі на свята маладыя і ссівелыя (наз.).

ссіве́ць гл. сівець.

ссіне́лы, -ая, -ае.

Які ссінеў; пасінелы.

С. ад холаду.

ссіне́ць гл. сінець.

ссо́ўны, -ая, -ае.

Такі, які можа ссоўвацца.

С. стол.