Verbum

ссяда́нне гл. ссесціся.

ссяда́цца гл. ссесціся.

ссялі́ць, ссялю́, ссе́ліш, ссе́ліць; ссе́лены; зак., каго-што.

Перасяліць з розных мясцін у адно.

С. хутары ў вёску.

|| незак. ссяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| звар. ссялі́цца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., ссе́ліцца; незак. ссяля́цца, -я́ецца.

|| наз. ссяле́нне, -я, н.

ссячы́ і ссе́кчы, ссяку́, ссячэ́ш, ссячэ́; ссячо́м, ссечаце́, ссяку́ць; ссек, -кла; ссячы́; ссе́чаны; зак., каго-што.

1. Моцным ударам (якой-н. вострай прылады) аддзяліць.

С. бярозу.

2. Пасячы на дробныя кавалачкі што-н.

С. буракі.

3. Знішчыць каго-, што-н., секучы шаблямі, мячамі.

Кавалерысты ссеклі атрад праціўніка.

4. Збіць, рассячы ў многіх месцах.

С. пугай карову.

Град ссек пасевы (пабіў).

5. Пра насякомых: пакусаць у многіх месцах.

Камары ссеклі рукі.

|| незак. ссяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. ссяка́нне, -я, н.