Verbum

снабі́зм, -у, м. (кніжн.).

Паводзіны, манеры, уласцівыя снобу.

|| прым. снабі́сцкі, -ая, -ае.

снабі́сцкі гл. сноб, снабізм.

снава́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (разм.).

Снавальная машына.

снава́льны, -ая, -ае (спец.).

Які служыць для снавання.

снава́ць, сную́, снуе́ш, снуе́; снуём, снуяце́, сную́ць; снуй; незак.

1. што. Падрыхтоўваць пражу асновы для ткання.

С. пражу.

2. Рухацца туды і сюды, у розных напрамках.

С. па вуліцы ўзад-уперад.

|| наз. снава́нне, -я, н.; прым. снава́льны, -ая, -ае.

сна́йпер, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяльна падрыхтаваны стралок вышэйшай кваліфікацыі, які дасканала валодае майстэрствам выключна трапнай стральбы, маскіроўкі і назірання і звычайна паражае цэль з першага стрэлу.

С., як правіла, узброены вінтоўкай з аптычным прыцэлам.

2. перан. Той, хто дзейнічае трапна і дакладна.

На футбольным полі ён — с.

|| прым. сна́йперскі, -ая, -ае.

С. агонь (трапны, дакладны).

снапо́вы гл. сноп.

снара́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Від боепрыпасаў для стральбы з гармат.

У лесе разарваўся с.

2. Прыбор, інструмент, машына.

С. для свідравання.

3. Прыстасаванні для спартыўных практыкаванняў.

Гімнастычныя снарады.

|| прым. снара́дны, -ая, -ае.

снасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. зб. Прыборы, інструменты, прыстасаванні для якога-н. занятку.

Рыбалоўная с.

2. звычайна мн. Канат, вяроўка, якія служаць для кіравання парусамі і пад.

снатво́рны, -ая, -ае.

Які выклікае сон (у 1 знач.).

С. сродак.

Прыняць снатворнае (наз.).