Verbum

снягі́р, снегіра́, мн. снегіры́, снегіро́ў, м.

Невялікая пеўчая птушка атрада вераб’інападобных з чырвонай афарбоўкай пер’я на грудзях (у самцоў); гіль.

снягу́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. У народных казках: дзяўчына са снегу, якая растала ўвесну.

2. мн. Канькі з моцна закругленымі насамі.

Бацька прывёз мне з горада снягуркі.

сняда́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м. (разм.).

Снеданне.

сняда́нне, -я, мн. -і, -яў, н. (разм.).

Тое, што і снеданне.

сняжо́к гл. снег.

сняжы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Крышталік снегу.

На дзедавы вусы насела сняжынак.

снято́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

Невялікая азёрная рыба сямейства корушкавых, пашыраная ў паўночнай Еўропе.

|| прым. снятко́вы, -ая, -ае.

С. суп (са сняткоў).