Verbum

сафа́, -ы́, мн. со́фы і (з ліч. 2, 3, 4) сафы́, соф, ж.

Нізкая шырокая канапа.

сафа́ры, нескл., н.

1. Паляванне на буйных дзікіх жывёл у спецыяльных запаведніках у Афрыцы, а таксама самі запаведнікі, дзе дазволена такое паляванне.

Паехаць на с.

2. Паход, турпаездка, працяглае падарожжа ў экзатычныя краіны.

3. Адзенне з лёгкай гладкай тканіны ў асноўным ахоўнага колеру хакі з накладнымі кішэнямі, адстрочкай і пад.

Стыль с. па-ранейшаму актуальны.

сафі́зм, -у, м. (кніжн.).

Розумазаключэнне, якое здаецца фармальна правільным, але не з’яўляцца такім па сутнасці, паколькі заснавана на наўмысна няправільным падборы зыходных палажэнняў.

|| прым. сафісты́чны, -ая, -ае.

сафі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Чалавек, які карыстаецца сафізмамі для доказу сваіх сцвярджэнняў.

|| ж. сафі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. сафісты́чны, -ая, -ае.

сафі́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж. (кніжн.).

Сафістычны спосаб разважанняў.

сафі́т, -а, М -фі́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Свяцільнік рассеянага святла, які асвятляе сцэну спераду і зверху.

|| прым. сафі́тны, -ая, -ае.

саф’я́н, -у, м.

Мяккая, спецыяльна вырабленая казіная або авечая скура яркага колеру, якая ідзе на кніжныя пераплёты, абутак, абіўку мэблі і інш.

|| прым. саф’я́навы, -ая, -ае.