Verbum

сан, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Званне, звязанае з пачэсным становішчам, высокай пасадай (кніжн.).

Царскі с.

С. пасла.

2. Званне духоўнай асобы ў хрысціянскай рэлігіі.

Духоўны с.

сан...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па знач. слову «санітарны», напр.: санпрапускнік, санінспектар, санурач, санпост, сантэхніка, санбат.

санаві́ты, -ая, -ае (уст.).

1. Які валодае высокім санам.

С. чыноўнік.

2. Уласцівы чалавеку высокага стану; паважны з выгляду.

С. выгляд.

|| наз. санаві́тасць, -і, ж.

сана́та, -ы, ДМ -на́це, мн. -ы, -на́т, ж.

Музычны твор для аднаго або некалькіх інструментаў, які складаецца з трох або чатырох кантрастуючых частак рознага характару і тэмпу, адна з якіх мае форму санатнага алегра.

С.

Бетховена.

|| прым. сана́тны, -ая, -ае.

санато́рый, -я, мн. -і, -яў, м.

Спецыяльна абсталяваная для лячэння, прафілактыкі захворванняў і адпачынку стацыянарная ўстанова курортнага тыпу.

Бальнеалагічны с.

|| прым. санато́рны, -ая, -ае і санато́рскі, -ая, -ае.

Санаторны рэжым.

Санаторскі аўтобус.

санаці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж. (спец.).

Невялікая саната.

са́начкі гл. санкі.

са́начны гл. санкі.

санву́зел, -зла́, мн. -злы́, -зло́ў, м.

Скарачэнне: санітарны вузел — ванная, душ і прыбіральня.

сангві́нік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек сангвінічнага тэмпераменту.

|| ж. сангвіні́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.