Verbum

саро́міць, -ро́млю, -ро́міш, -ро́міць; незак., каго-што.

1. Дакараць, выклікаючы пачуццё сораму.

С. дзяцей за дрэнныя ўчынкі.

С. за непавагу.

2. Бянтэжыць, канфузіць.

С. падлетка заўвагамі.

3. Няславіць, ганьбіць.

Такі сын с. усю сям’ю.

|| зак. асаро́міць, -млю, -міш, -міць; -млены (да 2 і 3 знач.) і прысаро́міць, -млю, -міш, -міць; -млены (да 1 знач.).

саро́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Верхняя або сподняя кашуля.

|| прым. саро́чачны, -ая, -ае.

сарпі́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

Тонкая баваўняная тканіна ў клетку ці ў палоску.

|| прым. сарпі́нкавы, -ая, -ае.

сартава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які займаецца сарціроўкай чаго-н.

|| ж. сартава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

сартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што.

Размяркоўваць, раскладваць па сартах.

С. бульбу.

С. швейныя вырабы.

|| зак. рассартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. сартава́нне, -я, н. і сарціро́ўка, -і, ДМ -роўцы, ж.

|| прым. сартава́льны, -ая, -ае і сарціро́вачны, -ая, -ае.

Сартавальная машына.

Сарціровачная ўстаноўка.

○

Сартавальная горка — месца на чыгуначных пуцях, дзе фарміруюцца саставы (спец.).

Сартавальная станцыя — станцыя, дзе фарміруюць і расфарміроўваюць чыгуначныя саставы.

сартавы́, -а́я, -о́е.

1. гл. сорт.

2. Які належыць да высокага, каштоўнага або спецыяльнага сорту.

Сартавая пшаніца.

Сартавое насенняводства.

сартыме́нт, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Сукупнасць адзнак, уласцівасцей, паводле якіх вырабы адносяцца да таго ці іншага сорту.

Трубы нафтавага сартыменту.

С. пракату.

Сартыменты лесу.

сарцаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

1. Сярэдняя частка сцябла, ствала або кораня раслін.

2. Унутраная, сярэдняя частка чаго-н., напр., плода.

С. яблыка.

|| прым. сарцаві́нны, -ая, -ае.

сарціро́ўка, -і, ДМ -роўцы, мн. -і, -ро́вак, ж.

1. гл. сартаваць.

2. Машына для размеркавання чаго-н. па сартах, па якасці.

сасва́таць гл. сватаць.