аблягчэ́нне, -я, н.
1. гл. аблягчыць.
2. Стан лёгкасці, вызвалення ад чаго-н.
Адчуць а.
аблямава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; зак., што.
1. Абшыць па краях палоскай з іншага матэрыялу.
А. рукавы сукенкі.
2. перан. Акружыць што-н., размясціцца вакол чаго-н.
Алешнік прыгожа аблямаваў берагі возера.
|| незак. аблямо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. аблямо́ўка, -і, ДМ -мо́ўцы, ж. (да 1 знач.) і аблямо́ўванне, -я, н.
аблямо́ўка, -і, ДМ -мо́ўцы, ж.
1. гл. аблямаваць.
2. Матэрыял, якім аблямоўваюць; тое, што паласой акаймоўвае па краях што-н.
Рукавы з футравай аблямоўкай.
|| прым. аблямо́вачны, -ая, -ае.
абля́пацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак., чым і без дап. (разм.) Апырскацца; запэцкаць сябе чым-н.
А. брудам.
абля́паць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што (разм.).
Апырскаць, запэцкаць чым-н.
А. боты.
|| незак. абля́пваць, -аю, -аеш, -ае.
абляпі́ха, -і, ДМ -ляпісе, ж.
Высокая калючая кустовая расліна з ядомымі кіславатымі ягадамі, а таксама самі ягады.
Варэнне з абляпіхі.
|| прым. абляпі́хавы, -ая, -ае.
А. алей.
абляпі́цца, -ляплю́ся, -ле́пішся, -ле́піцца; зак., чым (разм.).
Абляпіць сябе чым-н.
А. гарчычнікамі.
|| незак. абле́плівацца, -аюся, -аешся, -аецца.
абляпі́ць, -ляплю́, -ле́піш, -ле́піць; -ле́плены; зак., каго-што.
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прыстаць, прыліпнуць з усіх бакоў да каго-, чаго-н.; пакрыць усю паверхню.
Гліна абляпіла чаравікі.
Мурашкі абляпілі цукар (перан.: населі кругом).
2. Наклейваючы, пакрыць чым-н.
А. сцены афішамі.
3. перан. Акружыць.
Дзеці абляпілі сані з усіх бакоў.
|| незак. абле́пліваць, -аю, -аеш, -ае.
аблясі́ць, 1 ас. не ўжыв., -ле́сіш, -ле́сіць; -ле́сены; зак., што (спец.).
Засадзіць лесам якую-н. плошчу, мясцовасць.
А. стэпы.
|| наз. аблясе́нне, -я, н.