абаджга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны;
1. Скусаць (пра пчол, сляпнёў, аваднёў
2. Апячы крапівою.
||
абаджга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны;
1. Скусаць (пра пчол, сляпнёў, аваднёў
2. Апячы крапівою.
||
абадзьму́ць, -му́, -ме́ш, -ме́; -мём, -мяце́, -му́ць; -мі́; -му́ты;
1. Абвеяць, абдаць паветранай плынню.
2. Ачысціць, сагнаць што
||
||
абадо́вы
абадо́к, -дка́,
1.
2. Вузкая палоска, якая акаймоўвае што
||
абадо́чны
абадра́нец, -нца,
1. Чалавек, які ходзіць у падраным, зношаным адзенні.
2. Басяк, валацуга.
||
абадра́ны, -ая, -ае (
1. Падраны, пашарпаны.
2. Абдрапаны кіпцюрамі.
абадра́цца, абдзяру́ся, абдзярэ́шся, абдзярэ́цца; абдзяро́мся, абдзераце́ся, абдзяру́цца; абдзяры́ся;
1. (1 і 2
2. Пакрыцца драпінамі.
3. Знасіць вопратку, абутак (
||
абадра́ць, абдзяру́, абдзярэ́ш, абдзярэ́; абдзяро́м, абдзераце́, абдзяру́ць; абдзяры́; абадра́ны;
1. Здзерці з усіх бакоў, абдзерці, злупіць, ачысціць.
2. Пакрыць драпінамі; падрапаць.
3.
||
||
абажу́р, -а,
Каўпак, які надзяецца на лямпу, каб засцерагчы вочы ад моцнага святла або каб прыдаць святлу лямпы пэўную афарбоўку.
||