Verbum

абібо́к, -а, мн. -і, -аў, м. (разм., неадабр.).

Гультай, лежабок, лайдак.

А. заўсёды шукае лёгкай работы.

|| прым. абібо́цкі, -ая, -ае.

абібо́цтва, -а, н. (разм., неадабр.).

Гультайства.

Абібоцтвам сям’ю не накорміш.

абіва́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па абіўцы мэблі.

|| ж. абіва́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

абіва́ць гл. абабіць.

аб’і́нелы, -ая, -ае.

Пакрыты інеем.

Аб’інелыя дрэвы.

аб’і́нець, -ею, -ееш, -ее; зак.

Пакрыцца інеем з усіх бакоў.

Барада аб’інела на марозе.

Дрэвы аб’інелі.

|| незак. аб’і́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

абіра́ла, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -е, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ра́л (разм.).

Той, хто бессаромна, нахабна абірае каго-н. або бярэ з другога непамерную плату, запрошвае вялікую цану.

Абіралы давялі да галечы.

абіра́лаўка, -і, ДМ -лаўцы, ж. (разм.).

Тое, што і абдзіралаўка.

абіра́ны, -ая, -ае.

1. Ачышчаны ад лупін.

Абіраная бульба.

2. Зняты з дрэва.

Абіраныя яблыкі.

абіра́ць гл. абраць.