Verbum

аддзяўбці́, -дзяўбу́, -дзяўбе́ш, -дзяўбе́; -дзяўбём, -дзеўбяце́, -дзяўбу́ць; -дзёўб, -дзяўбла́, -ло́; -дзяўбі́; -дзяўба́ны; зак., што.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Дзеўбучы, аддзяліць дзюбай (пра птушак).

2. Аддзяліць дзяўбаннем.

А. кавалак лёду.

|| незак. аддзёўбваць, -аю, -аеш, -ае.

аддзя́чыць, -чу, -чыш, -чыць; зак., каму.

Тое, што і аддзякаваць.

А. за паслугу.

аддо́йвацца гл. аддаіцца.

аддо́йваць гл. аддаіць.

аддо́рваць гл. аддарыць.

аддрукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., што.

Тое, што і надрукаваць.

А. тыраж кнігі.

|| незак. аддруко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

аддуба́сіць гл. дубасіць.

адду́ха, -і, ДМ -ду́се, ж. (разм.).

1. Кароткі перапынак для адпачынку.

Працавалі без аддухі.

2. Тое, што і аддушына (у 2 знач.).

адду́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і аддушына (у 1 знач.).

адду́шына, -ы, мн. -ы, -шын, ж.

1. Адтуліна для выхаду паветра, дыму і пад.

А. ў печы.

2. перан. Тое, што дае выхад чаму-н. (пачуццям, настрою і пад.).

Знайсці аддушыну ў гутарках з блізкім чалавекам.