Verbum

або́ймы, -аў.

Абрамленне, акружэнне.

Азёры ў пышных абоймах лазы.

або́йшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар, спецыяліст па абіўцы мэблі, дзвярэй.

або́лтус, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм., лаянк.).

Нядбайнік, гультай, дурань; невук.

або́ра¹, -ы, мн. -ы, або́р, ж. (уст.) Тонкія вяровачкі ў лапцях, якімі абмотваюцца анучы.

Развязаліся аборы.

◊

Аборай хлеб кроіць (разм.) — пра некультурнага, нязграбнага чалавека.

|| прым. або́рачны, -ая, -ае.

або́ра², -ы, мн. -ы, або́р, ж. (уст.).

Хлеў для кароў, кароўнік.

або́рка¹, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Невялікая, тонкая вяровачка; шпагаціна.

Перавязаць пакунак аборкай.

або́рка², -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Палоска матэрыі, прышытая складкамі ці зборкамі на адзенні.

Сукенка з аборкамі.

або́рка³, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (спец.).

Размяшчэнне ўкарочаных радкоў тэксту вакол нешырокага малюнка, табліцы і пад.

Тэкст у аборку.

або́рт, -у, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

Дачаснае адвольнае або штучнае наўмыснае спыненне цяжарнасці, спарон.

або́чны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца ўбаку ад дарогі.

Ішлі абочнымі сцежкамі.