Verbum

адэкзаменава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., каго-што.

Скончыць экзаменаваць.

адэно́іды, -аў, адз. адэно́ід, -а, М -дзе, м. (спец.).

Пухлінападобныя разрастанні насаглотачных міндалін.

|| прым. адэно́ідны, -ая, -ае.

адэ́пт, -а, М -пце, мн. -ы, -аў, м.

1. (кніжн.). Чалавек, азнаёмлены з тайнамі якога-н. вучэння, секты.

2. перан. Заўзяты паслядоўнік, прыхільнік якога-н. вучэння.

А. анархізму.

ад’ю́нкт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Аспірант вышэйшых ваенна-вучэбных устаноў.

2. У Заходняй Еўропе і дарэвалюцыйнай Расіі: малодшая навуковая пасада ў некаторых навуковых установах, а таксама асоба, якая займае гэту пасаду.

ад’юнкту́ра, -ы, ж.

Аспірантура вышэйшых ваенна-вучэбных устаноў.

Скончыць ад’юнктуру.

ад’юта́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Афіцэр пры ваенным начальніку для выканання службовых даручэнняў або штабной работы.

|| прым. ад’юта́нцкі, -ая, -ае.

ад’яда́цца гл. ад’есціся.

ад’яда́ць гл. ад’есці.

ад’язджа́цца гл. ад’ехацца.

ад’язджа́ць гл. ад’ехаць.