Verbum

адыхо́дзіць гл. адысці.

адыхо́длівы і адхо́длівы, -ая, -ае.

Які хутка і лёгка супакойваецца пасля злосці, гневу, раздражнення; здольны хутка забываць крыўду.

У яе сэрца адыходлівае.

|| наз. адыхо́длівасць, -і, ж. і адхо́длівасць, -і, ж.

адыхо́дная, -ай, ж.

Малітва па нябожчыку.

Чытаць адыходную.

адыхо́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Селянін, які часова сыходзіў з вёскі на сезонныя работы.

адыхо́дніцтва, -а, н. (уст.).

Заняткі адыходніка.

Працаваць на адыходніцтве.

адыхо́дны гл. адысці.

ады́чны гл. ода.

адэкало́н, -у, м.

Спіртавы раствор пахучых рэчываў, ужыв. як касметычны і гігіенічны сродак.

Асвяжыцца адэкалонам.

|| прым. адэкало́нны, -ая, -ае.

адэкало́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак., каго-што (разм.).

Апырскваць адэкалонам.

|| зак. наадэкало́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены.

|| звар. адэкало́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак. наадэкало́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца.

адэква́тны, -ая, -ае (кніжн.).

Такі, які поўнасцю супадае, роўны чаму-н.

Адэкватныя паняцці.

|| наз. адэква́тнасць, -і, ж.