Verbum

адыхо́дны, ✂.

1. гл. адысці.

2. адыходны промысел (уст.) — часовая, сезонная работа сялян па-за вёскай.

адэкало́н, ✂, м.

Спіртавы раствор пахучых рэчываў, ужыв. як касметычны і гігіенічны сродак.

• Асвяжыцца адэкалонам.

|| прым. адэкалонны, ✂.

адэкало́ніць, ✂; незак. (разм.).

Апырскваць адэкалонам.

|| зак. наадэкалоніць, ✂.

|| звар. адэкалоніцца, ✂.

|| зак. наадэкалоніцца, ✂.

адэква́тны, ✂ (кніжн.).

Такі, які поўнасцю супадае, роўны чаму-н.

• Адэкватныя паняцці.

|| наз. адэкватнасць, ✂.

адэкзаменава́ць, ✂; зак.

Скончыць экзаменаваць.

адэно́іды, ✂, м. (спец.).

Пухлінападобныя разрастанні насаглотачных міндалін.

|| прым. адэноідны, ✂.

адэ́пт, ✂, м. (кніжн.).

Паслядоўнік, прыхільнік якога-н. вучэння.

ад’ю́нкт, ✂, м.

1. Аспірант вышэйшых ваенна-вучэбных устаноў.

2. У дарэвалюцыйнай Расіі і ў Заходняй Еўропе: малодшая навуковая пасада ў некаторых навуковых установах, а таксама асоба, якая займае гэту пасаду.

ад’юнкту́ра, ✂, ж.

Падрыхтоўка, якую праходзяць ад’юнкты; сістэма такой падрыхтоўкі.

• Скончыць ад’юнктуру.

ад’юта́нт, ✂, м.

Афіцэр пры ваенным начальніку для выканання службовых даручэнняў або штабной работы.

|| прым. ад’ютанцкі, ✂.