Verbum

адчапі́цца, ✂; зак.

1. Расчэпліваючыся, аддзяліцца.

   • Адчапіўся вагон.

2. перан. Адысці, адстаць, адвязацца, перастаць дакучаць каму-н. (разм.).

   • Адчапіцеся вы ад дзіцяці!

|| незак. адчэплівацца, ✂ і адчапляцца, ✂.

адчапі́ць, ✂; зак.

Расчэпліваючы, аддзяліць.

• А. вагон.

|| незак. адчэпліваць, ✂ і адчапляць, ✂.

|| наз. адчэпліванне, ✂, адчапленне, ✂ і адчэпка, ✂.

адчапны́, ✂.

Такі, які можа быць адчэплены.

• Адчапныя вагоны.

адчарці́ць, ✂; зак.

1. Аддзяліць рысай; адкрэсліць.

2. Скончыць чарціць.

|| незак. адчэрчваць, ✂.

адча́яцца, ✂; зак.

1. Паддацца адчаю, пасці духам, страціць надзею на што-н.

   • А. ў бядзе.

2. Адважыцца на што-н. смелае, рызыкоўнае.

   • А. на мужны ўчынак.

|| незак. адчайвацца, ✂.

адчляні́цца, ✂; зак.

Аддзяліцца, вылучыцца з цэлага (пра асобныя часткі, члены чаго-н.).

|| незак. адчляняцца, ✂.

адчляні́ць, ✂; зак.

Аддзяліць, вылучыць з цэлага асобныя часткі чаго-н.

|| незак. адчляняць, ✂.

|| наз. адчляненне, ✂.

адчува́льны, ✂.

1. Які адчуваецца, здольны выклікаць адчуванне.

   • А. подых ветру.

2. Моцны, значны.

   • А. ўдар па ворагу.
   • Адчувальныя выдаткі.

|| наз. адчувальнасць, ✂.

адчува́нне, ✂, н.

1. Псіхічны працэс успрымання з’яў аб’ектыўнага свету пры іх уздзеянні на органы пачуццяў.

   • А. дотыку.
   • А. новага.

2. Стан духоўных і фізічных сіл чалавека.

   • Кепскае а.

адчува́цца, ✂; незак. (кніжн.).

Быць у наяўнасці, мецца, перажывацца кім-н., адбівацца на кім-н.

• Адчуваецца пахаладанне.
• Адчуваецца патрэба адпачыць.