Verbum

адхілі́ць, ✂; зак.

1. Адвесці ўбок, адвярнуць.

   • А. галаву.

2. Адхінуць, адгарнуць, адагнаць.

   • А. коўдру.

3. перан. Не прыняць, адвергнуць; не дапусціць.

   • А. кандыдатуру.

|| незак. адхіляць, ✂.

|| наз. адхіленне, ✂.

адхіну́цца, ✂; зак.

1. Адсланіцца, адхіліцца (пра тое, што захінае).

   • Фіранка адхінулася.

2. Падацца ўбок, адступіцца.

   • А. ад акна.

3. перан. Адмовіцца ад каго-, чаго-н., адступіцца.

   • А. ад свайго таварыша.

4. перан. Адлучыцца, адысці на кароткі час.

   • А. на хвілінку.

|| незак. адхінацца, ✂.

адхіну́ць, ✂; зак.

1. Адсланіць, адхіліць (тое, чым захінута што-н.).

   • А. фіранку.
   • А. заслону.

2. Адхіліць, адвесці ўбок.

   • А. галаву.

|| незак. адхінаць, ✂.

|| наз. адхінанне, ✂.

адхісну́цца, ✂; зак.

1. Адхіліцца, рэзка падацца ўбок.

   • А. ад дзвярэй.

2. перан. Адмовіцца, адступіцца, адвярнуцца ад каго-, чаго-н.

   • Сябры адхіснуліся ад яго.

|| незак. адхіствацца, ✂.

адхлы́нуць, ✂; зак.

Хлынуўшы, адысці, адступіць.

• Вада адхлынула назад.
• Натоўп адхлынуў.

адхо́н, ✂, м.

1. Пахілая паверхня гары і пад., схіл.

2. Бакавая паверхня дарожнага палатна.

   • Пусціць поезд пад а.

адхо́нны, ✂.

Не круты, спадзісты, пахілы.

• А. спуск.

адхрысці́цца, ✂; зак. (разм.).

Адмовіцца, ухіліцца ад каго-, чаго-н.

• Неяк удалося а. ад паездкі.

|| незак. адхрышчвацца, ✂.

адху́каць, ✂; зак.

1. Адагрэць дыханнем.

   • А. рукі.

2. перан. Выратаваць, вярнуць сілы (доглядам, увагай і пад.).

   • Ледзь адхукалі малога.

|| незак. адхукваць, ✂.

адцадзі́ць, ✂; зак.

Цэдзячы, адхіліць; аддзяліць рэдкае ад гушчы і пад.

• А. малако.
• А. бульбу.

|| незак. адцэджваць, ✂.