Verbum

адукава́ны, ✂.

Які мае адукацыю, рознабаковыя веды.

• А. чалавек.

|| наз. адукаванасць, ✂.

адукава́ць, ✂; зак.

Даць каму-н. адукацыю, навучыць, выхаваць.

• А. дзяцей.

|| незак. адукоўваць, ✂.

|| наз. адукоўванне, ✂.

адукацы́йны, ✂.

Які спрыяе адукацыі, мае дачыненне да адукацыі, асветы.

• А. ўзровень.
• Адукацыйная экскурсія.

◊

• Адукацыйны цэнз — узровень адукацыі, неабходны для якіх-н. правоў.

адука́цыя, ✂, ж.

1. Навучанне, асвета.

   • Права на адукацыю.

2. Сукупнасць ведаў, набытых у выніку навучання.

   • Сярэдняя а.
   • Вышэйшая а.

аду́м, ✂, м.

У выразе: сваім адумам — як самому ўяўляецца.

• Ты ўсё сваім адумам робіш.

аду́мацца, ✂; зак.

1. Падумаўшы, змяніць намеры, зразумеўшы іх памылковасць.

• Адумаўся я і зрабіў інакш.

1. Апамятацца, сабрацца з думкамі.

   • Адумаўся хлопчык і расказаў пра ўсё, што адбылося.

|| незак. адумвацца, ✂.

адурне́лы, ✂.

Тое, што і адурэлы.

адуры́ць, ✂; зак.

У выразе: адурыць галаву (разм.) — надакучыць гаворкай, просьбамі, прапановамі і пад.

адурэ́лы, ✂ (разм.).

Які дайшоў да адурэння, які выражае адурэнне.

• А. чалавек.
• А. позірк.

|| наз. адурэласць, ✂.

адурэ́нне, ✂, н. (разм.).

Стан, пры якім ад хвалявання, стомы дрэнна ўспрымаецца навакольнае.

• Дайсці да поўнага адурэння.