Verbum

адсупо́ніць, ✂; зак.

Развязаць супоню, распрагаючы каня; рассупоніць.

|| незак. адсупоньваць, ✂.

адсу́тнасць, ✂, ж.

Становішча, калі няма ў наяўнасці каго-, чаго-н.

• А. дапамогі.
• У маю а. (калі мяне не было).

адсу́тнічаць, ✂; незак.

Не быць на месцы, не прысутнічаць дзе-н. у пэўны час.

• На занятках адсутнічала частка слухачоў.

адсу́тны, ✂.

1. Які адсутнічае.

   • Запісаць адсутных (наз.).

2. Які не выяўляе ніякай цікавасці да навакольнага, абыякавы, пасіўны.

   • А. позірк.

адсцяба́ць, ✂ і адсцёбаць, ✂; зак.

Набіць, сцябаючы; адлупцаваць, адхвастаць.

• А. лазінай.

адсы́лка, ✂, ж.

1. гл. адаслаць.

2. Месца ў тэксце, якое адсылае за даведкай да другой часткі тэксту.

   • Сістэма адсылак у слоўніку.

адсы́паць, ✂; зак.

Аддзяліць, насыпаўшы, высыпаўшы.

• А. мукі.

|| незак. адсыпаць, ✂.

|| наз. адсыпанне, ✂ і адсыпка, ✂.

адсырэ́лы, ✂.

Які стаў сырым, вільготным.

адсю́ль, прысл.

1. З гэтага або ад гэтага месца.

   • А. да горада далёка.

2. З гэтай мясцовасці.

   • Ён недзе а., з-пад Мінска.

3. перан. Са сказанага перад гэтым; у выніку гэтага.

   • А. зрабі вывад.

адсябя́ціна, ✂, ж. (разм. неадабр.).

Свае словы, устаўленыя ў чужы тэкст, які патрабуе дакладнай перадачы, а таксама дзеянні, учынкі, зробленыя самавольна.

• У выкананне песні ўнесці адсябяціну.
• Займацца адсябяцінай.