Verbum

адму́чыцца, ✂; зак. (разм.).

Перастаць мучыцца, перанесці мукі.

• Адмучылася гаротная.

адмысло́вы, ✂.

1. Адметны, своеасаблівы.

   • А. скарб паэта.

2. Спецыяльны, асобага прызначэння.

   • А. інструмент.

3. Выдатны, цудоўны.

   • А. работнік.
   • А. напітак.

|| наз. адмысловасць, ✂.

адмы́цца, ✂; зак.

1. Змыць з сябе бруд.

   • З дарогі ледзь адмыўся.

2. перан. (звычайна з адмоўем «не»). Аднавіць аб сабе ранейшую думку (разм.).

   • Страціўшы рэпутацыю, да канца дзён не адмыешся.

3. Знікнуць пры мыцці.

   • Пляма на абрусе адмылася.

|| незак. адмывацца, ✂.

адмы́ць, ✂; зак.

1. Мыццём або прамываннем ачысціць (ад бруду, гразі, прымесей і пад.); вымыць.

   • А. рукі.
   • А. залаты пясок.

2. Змыць што-н. з чаго-н.

   • А. бруд з вопраткі.
   • А. чарнільную пляму.

3. перан. Зняць віну, ганьбу, грэх; вярнуць гонар.

   • Чорную душу не адмыеш!

|| незак. адмываць, ✂.

|| наз. адмыванне, ✂ і адмыўка, ✂.

|| прым. адмывачны, ✂.

адмы́чка, ✂, ж.

Інструмент у выглядзе кручка, якім можна адамкнуць замок.

• Універсальная а. (таксама перан. безадмоўны, надзейны спосаб; неадабр.).

адмя́кнуць, ✂; зак.

Стаць мякчэйшым ад вільгаці, размякнуць.

• Скуры адмяклі.

|| незак. адмякаць, ✂.

адмяні́ць, ✂; зак.

Аб’явіць несапраўдным, паведаміць, што што-н. не адбудзецца, не будзе ажыццяўляцца.

• А. пастанову.
• А. пасяджэнне.

|| незак. адмяняць, ✂ і адменьваць, ✂.

|| наз. адмена, ✂.