Verbum

адві́слы, ✂.

Які адвіс, апусціўся; абвіслы.

• Адвіслыя кішэні.
• Адвіслыя губы.

|| наз. адвісласць, ✂.

адві́снуць, ✂; зак.

Апусціцца, страціўшы пругкасць.

• Шчокі адвіслі.

|| незак. адвісаць, ✂.

адвіта́льны, ✂.

Развітальны, які бывае пры адвітанні.

• Адвітальныя поціскі рук.

адвіта́цца, ✂; зак.

Развітацца, абмяняцца адвітальнымі словамі, поціскам рук і пад.

• Госці адвіталіся і пайшлі.

|| незак. адвітвацца, ✂.

|| наз. адвітанне, ✂.

адві́ць, ✂; зак.

Развіваючы, аддзяліць частку навітага.

• А. частку пражы на клубок.

|| незак. адвіваць, ✂.

адво́д, ✂, м.

1. гл. адвесці.

2. Заява аб адхіленні каго-н. ад удзелу ў чым-н.

   • Даць а. кандыдату.

3. Адгалінаванне (у трубе, электрасетцы і пад.).

   • А. ад батарэі.

◊

• Для адводу вачэй (разм.) — з мэтай адцягнуць увагу ад чаго-н.

адво́дак, ✂, м.

1. Галінка або частка кораня з вочкамі, пасаджаныя асобна для самастойнага росту.

   • Размнажэнне адводкамі.

2. Пчаліны рой, які толькі што ўтварыўся і аддзяліўся ад старога.

адво́дны, ✂.

Які служыць для адводу чаго-н. убок.

• Адводная труба.
• А. канал.

адво́льны, ✂.

1. Нічым не абмежаваны, вольны.

   • Адвольныя рухі.

2. Які праводзіцца самавольна.

   • Адвольнае рашэнне.

3. Бяздоказны, непераканаўчы, беспадстаўны.

   • Адвольнае тлумачэнне.

|| наз. адвольнасць, ✂.

адвучы́цца, ✂; зак.

1. ад чаго і з інф. Адвыкнуць ад чаго-н.

   • А. курыць.

2. Закончыць навучанне або знаходзіцца на вучобе нейкі час (разм.).

   • А. ў сярэдняй школе.
   • Адвучыўся год на курсах.

|| незак. адвучвацца, ✂.