Verbum

абстано́ўка, ✂, ж.

1. Мэбля, хатнія рэчы.

   • А. кватэры.

2. Умовы, абставіны, у якіх што-н. адбываецца.

   • Міжнародная а.
   • Баявая а.

|| прым. абстановачны, ✂.

абстая́ць, ✂; незак.

Знаходзіцца ў якім-н. стане.

• Справа абстаіць нядрэнна.

абсто́йваць, ✂; незак. (разм.).

Заступацца за каго-, што-н., абараняць.

• А. інтарэсы калектыву.

абстрагава́цца, ✂; зак. і незак. (кніжн.).

У думках адарвацца (адрывацца) ад тых ці іншых бакоў, уласцівасцей ці сувязей прадметаў, з’яў з мэтай выдзялення найбольш істотных і заканамерных іх прыкмет.

абстрагава́ць, ✂; зак. і незак. (кніжн.).

Зрабіць (рабіць) абстракцыю (у 1 знач.) чаго-н. І у думках адкінуць (адкідваць) неістотныя ўласцівасці, сувязі прадмета і вылучыць (вылучаць) яго асноўныя, агульныя ўласцівасці, мысліць што-н. адцягнена ад неістотнага.

абстра́ктны, ✂.

Заснаваны на абстракцыі (у 1 знач.); адцягнены; проціл. канкрэтны.

• Абстрактныя паняцці.
• Абстрактнае мысленне.

|| наз. абстрактнасць, ✂.

абстра́кцыя, ✂, ж.

1. Мысленнае адцягненне, адасабленне ад тых ці іншых бакоў, уласцівасцей або сувязей прадметаў і з’яў для выдзялення істотных іх прыкмет.

   • Пры дапамозе абстракцыі ўзніклі ўсе лагічныя паняцці.

2. Адцягненае паняцце, тэарэтычнае абагульненне вопыту.

   • Навуковая а.

абстракцыяні́зм, ✂, м.

У выяўленчым мастацтве 20 ст.: крайне фармалістычны кірунак, паслядоўнікам якога ўласцівы адрыў ад рэальнага жыцця і захапленне нагрувашчваннем абстрактных форм у выглядзе рознакаляровых плям, мазкоў, ліній.

|| прым. абстракцыянісцкі, ✂.

абстракцыяні́ст, ✂, м.

Мастак — паслядоўнік абстракцыянізму.

|| ж. абстракцыяністка.

абстраля́ны, ✂.

Які пабываў у баях, прывык да баявых умоў, вопытны.

• А. салдат.

|| наз. абстралянасць, ✂.