Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а б в г д е ж з й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э .

а б в г д е ж з і к л м н о п р с т у ф х ц ч ш ы ю я .’

абкуры́цца, ✂; зак.

Зрабіцца чорным, рудым ад дыму.
- А. каля вогнішча.
Скурыць свой тытунь да рэшты.
- Абкурыўся дзед, няма чаго закурыць.

абкуры́ць, ✂; зак.

Абдаць каго-, што-н. дымам.
- А. пчол.
Зрабіць што-н. чорным, рудым ад дыму.
- А. пальцы.
Скурыць чый-н. тытунь (разм.).
Зрабіць больш зручным для курэння.
- А. люльку.

|| незак. абкурваць, ✂.

|| наз. абкурванне, ✂.

абкурэ́ць, ✂; зак.

Тое, што і абкуродымець.

Сцены абкурэлі.

абкуса́ць, ✂; зак.

Кусаючы, аб’есці, абгрызці.

А. яблык.
А. пазногці.

|| незак. абкусваць, ✂.

|| наз. абкусванне, ✂.