абкуры́ць, ✂; зак.

  1. Абдаць каго-, што-н. дымам.

    • А. пчол.

  2. Зрабіць што-н. чорным, рудым ад дыму.

    • А. пальцы.

  3. Скурыць чый-н. тытунь (разм.).

  4. Зрабіць больш зручным для курэння.

    • А. люльку.

|| незак. абкурваць, ✂.

|| наз. абкурванне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)