Verbum

абвы́клы, ✂ (разм.).

Такі, да якога прывыклі, які стаў звычайным, заўсёдным.

• Усё здавалася звычайным, абвыклым.

абвы́кнуць, ✂; зак.

Прывыкнуць да чаго-н., звыкнуцца з чым-н.

• А. на новым месцы.

|| незак. абвыкаць, ✂.

абвяза́ць, ✂; зак.

1. Абгарнуць, абкруціць чым-н. і завязаць.

   • А. хворую нагу.
   • А. яблыню на зіму.

2. Зрабіць надвязку па краях чаго-н.

   • А. каўнерык каляровай ніткай.
   • А. ручнік карункамі.

|| незак. абвязваць, ✂.

|| звар. абвязацца, ✂.

|| незак. абвязвацца, ✂.

|| наз. абвязка, ✂ і абвязванне, ✂.

абвя́зачны, ✂.

Прызначаны для абвязвання.

• А. матэрыял.

абвя́зка, ✂, ж.

1. гл. абвязаць.

2. Тое, чым абвязана што-н., павязка.

   • А. для яблынь.

3. Прыстасаванне для змацавання частак якіх-н. канструкцый, пабудоў і пад. (спец.).

абвя́ліцца, ✂; зак.

Стаць абвяленым, падсохнуць.

• Рыба абвялілася.

|| незак. абвяльвацца, ✂.

абвя́ліць, ✂; зак.

Падсушыць на сонцы або на ветры якія-н. харчовыя прадукты (мяса, рыбу і пад.) з мэтай іх захавання.

• А. рыбу.

|| незак. абвяльваць, ✂.

|| наз. абвяльванне, ✂.

абвя́лы, ✂.

1. Вялы, без жыццёвых сокаў (пра расліны).

   • Абвялая трава.

2. перан. Расслаблены, пазбаўлены сілы, бадзёрасці.

   • А. ад слабасці чалавек.

абвя́нуць, ✂; зак.

Тое, што і абвяць.

• Трава абвяла на сонцы.
• А. ад стомленасці.

абвяржэ́нне, ✂, н.

1. гл. абвергнуць.

2. Прамова, артыкул і пад., у якіх што-н. абвяргаецца.

   • Надрукаваць а.