Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

аднапала́тны, .

Аб парламенце: які складаецца з адной заканадаўчай палаты.

аднапалча́нін, , м.

Той, хто служыць або служыў у адным палку з кім-н., таварыш па палку.

|| ж. аднапалчанка, .

аднапа́льцы, .

З адным пальцам.

  • Аднапальцыя жывёліны.

аднапарты́йны, .

Які мае толькі адну палітычную партыю.

  • Аднапартыйная палітычная сістэма.

аднапляме́ннік, , м.

Той, хто належыць да аднаго з кім-н. племені.

|| ж. аднапляменніца, .

аднапляме́нны, .

Які належыць да аднаго з кім-н. племені.

аднапо́лы, , (спец.).

Пра расліны: які мае адзнакі толькі аднаго полу (мужчынскага ці жаночага).

|| наз. аднаполасць, .

аднаразо́вы, .

Які адбываецца адзін раз, за адзін раз, выкарыстоўваецца, прыгодны на адзін раз.

  • А. пропуск.
  • Аднаразовая дапамога.
  • А. шпрыц.

|| наз. аднаразовасць, .

аднаро́дны, .

Які належыць да таго самага роду, разраду; аднолькавы.

  • Аднародныя паняцці.

  • Аднародныя члены сказа — у граматыцы: якія выконваюць у сказе аднолькавую сінтаксічную функцыю.

|| наз. аднароднасць, .

аднасе́лец, , м.

Той, хто жыве з кім-н. у тым самым сяле або паходзіць адтуль.

  • Не адставаць ад сваіх аднасельцаў!