Verbum

або́знік, ✂, м.

1. Абозны возчык, фурман.

2. Ваеннаслужачы абозных часцей (разм.).

3. перан. Той, хто адстае, пляцецца ў хвасце (разм.).

   • Раўняцца па перадавіках, а не па абозніках.

або́зня, ✂, ж.

Халодная будыніна, дзе знаходзяцца калёсы, сані і пад.

• На зіму калёсы паставілі ў абозню.

або́і, ✂.

Шырокія палосы паперы з узорамі (у мінулым таксама тканіна) для абклейвання сцен у памяшканнях; шпалеры.

|| прым. абойны, ✂.

• Абойная фабрыка.

або́йма, ✂, ж.

1. Металічная рамка для патронаў, якая ўстаўляецца ў магазінную каробку агнястрэльнай зброі.

   • А. патронаў.

2. Скаба, абруч і пад., якія служаць для замацавання частак машын, збудаванняў і пад. (спец.).

   • Жалезабетонная а.

3. перан. Рад, набор чаго-н. (пра тое, што з’яўляецца адно за адным; разм., часцей неадабр.).

   • Цэлая а. аргументаў.

або́ймы, ✂.

Абрамленне, акружэнне.

• Азёры ў пышных абоймах лазы.

або́йшчык, ✂, м.

Майстар, спецыяліст па абіўцы мэблі, дзвярэй.

або́лтус, ✂, м. (разм. лаянк.)

Дурань, гультай, нядбайнік.

або́ра​¹, ✂, ж. (уст.).

Тонкія вяровачкі ў лапцях, якімі абмотваюцца анучы.

• Развязаліся аборы.

|| прым. аборачны, ✂.

або́ра​², ✂, ж. (уст.).

Хлеў для кароў, кароўнік.

або́рка​¹, ✂, ж.

Невялікая, тонкая вяровачка; шпагаціна.

• Перавязаць пакунак аборкай.