або́знік, ​✂, м.

  1. Абозны возчык, фурман.

  2. Ваеннаслужачы абозных часцей (разм.).

  3. перан. Той, хто адстае, пляцецца ў хвасце (разм.).

    • Раўняцца па перадавіках, а не па абозніках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)